4º Mundo Mallorca: resumo

Resumo: Programa do 4º Mundo Mallorca dende Novembro 2009 ata finais de Xullo de 2010.

Neste período de tempo uns 30 voluntarios de Mediterránea colaboraron con grande enerxía e entusiasmo e grazas a esta labor proporcionáronse de maneira constante alimentos, roupa, medicam,entos, xoguetes e material para a hixiene persoal a norteafricans, sudamericanos, europeos do Leste e españois entre outros. Durante case todo o inverno reparteuse comida para 1500 comidas diarias. Dada a coñecida xenerosidade dos subsaharians cos seus esa comida probablemente foi compartida por moitas mais persoas das que identificamos.

Mantivemos a nosa colaboración con centros coma Zaqueo ou Can Gaza.

Cabe destacar que se realizou un grande esforzo con Can Gaza, tanto en promover a sua autosuficiencia como en mellorar a sua capacidade en atender aos seus residentes. Levamos moitos anos axudando a estes centros e seguiremos facéndoo sempre que poidamos. En relación á comida distribuida, cabe destacar que se entregaron máis de 26379 kgs de alimentos nos que se incluen 6,5 toneladas de arroz e máis de 6180 litros de leite. A distribución dos alimentos foi a seguinte: 957 kg a Zaqueo, 7000kg en Palma Nova, 18000 en Palma e uns 400kg en Can Gaza.

A comida entregada incluía: aceite, arroz, allo, fabas, carne, cacao, cebolas, pasta, fruta en conserva, fariña, leite, sal, pementa, tomate en bote e pan de molde. Ao mesmo tempo entregábanse xabrón, lexía, pañales e deterxente.

Tamén puxemos en marcha duas escolas onde se deron clases de lectoescritura, castelán, inglés e informática. Isto é moi importante porque mellora a posibilidade de atopar un traballo,e un senso aos dias baleiros destes parados. Moitos poderán voltar aos seus países e traballar alí de guias turísticos ou intérpretes. Os que coñecedes o "Terceiro Mundo" sabede-lo ben que vai atopar como guia ou traductor a unha persoa que fala a tua lengua.

A crise, desafortunadamente, non desapareceu, e este inverno voltaremos a atoparnos con xente comendo na barredura, xente loitando para non ter que entrar no mundo do crime e da prostitución para poder subsistir, e xente que por motivos varios non pode acceder ao sistema de axudas convencionais.

Grazas a todo o equipo.

Michael Stoma.

Diario de viaxe en Abugida

AQUÍ vos deixo o diario da viaxe dunha das nosas voluntarias sobor dos seus primeiros dias en Abugida.
Qué ben escrebe esta rapaza, así que a prepara-los kleenex.
Só engadir como resposta a algunhas das preguntas que ela se facía nestes primeiros dias, que os nenos viven en chamizos feitos con lama e esterco, ou de lata e plásticos. Que só nalgunhas hai luz que enganchan dende a rua e que en ningunha hai auga. A cociña é comunitaria, ao igual que a letrina, se é que existe.
Por iso os baños de Abugida son os primeiros que están tomando na sua vida,¡e que ben lles sentan! ¡Que o disfrutedes!

Ancians de Akaki

O 1 de Xullo comezamos a facer efectivo o soporte a 14 ancians en situación de risco social, polas suas baixas pensións ou por falla destas.

Estes anciáns, no caso dos dous homes, viven coas suas mulleres,e no caso das mulleres moitas delas están ao coidado de netos orfos menores de idade.

Os/as que non cobran pensión sobreviven da caridade dos veciños (tamén con recursos moi limitados) e no caso dun dos dous varones,que non ten ningunha pensión (ni el nin a sua muller) intentando traballar esporadicamente de garda de seguridade (o cal é un pouco difícil aos seus 75 anos.)

Anciáns necesitados na zona hai moitísimos, pero istos foron seleccionados (xa que por desgraza sempre hai que seleccionar) por non ter fillos que os poidan axudar. Hai tres anciás con graves problemas de visión e duas que apenas poden moverse.

No caso dos que teñen unha pequena pensión - que pode ser de 30 birrs mensuais, 1,69 euros - Mediterránea aporta a cantidade restante ata 300 birrs, no caso de que a persoa viva soa e 400 birrs no caso de que a persoa viva en parella ou con netos. Estas son as cantidades que permiten sobrevivir con dignidade en Etiopía.

Foto: entrega dos cartos. Fallan duas mulleres que non poideron desprazarse, ás que se lle entregaron os cartos no seu domicilio.

Derradeiro vídeo de Mediterránea

Se queres ver o noso derradeiro vídeo preme AQUÍ.

A gardería de Abugia en marcha,¿queres ir en Agosto?

Ola, aquí vos deixamo-las fotos da gardería cos nenos dentro. Hai 31 nenos, de entre 1 e 2 anos. Ao longo deste mes temos duas voluntarias en Abugida, as duas son un crack. Traballadoras, intelixentes, dispostas, integradas, flexibles...están axudando moitísimo.

Coincidiron coa posta en marcha da gardería, o que estivo moi ben, xa que ao ser esta unha experiencia novedosa pola curta idade dos nenos e estar acostumadas as coidadoras ao traballo meramente asistencial (ao traballar en orfanatos, casas cunas de Ecais, etc) e non estimulativo-pedagóxico, están a agradecer moito a axuda das nosas duas voluntarias.

Transcribo parte dos mails das nosas voluntarias, coas que estamos en comunicación frecuente

.

Ola rapazas. A vida segue sendo bela aquí. Traballamos moi ben, ¡penso que pediremos setembro sen traballo e soldo! Neste mail voume centrar no traballo cos bombóns e despois cóntovos outras cousas de organización, cartos, informática...

Hoxe estivemos na aula dos peques toda a xornada (agás miniescapada para almorzar inyera). Cóidanos moi ben, estamos contentísimas aquí. As mestras son unha dulzura, o persoal de despacho(como eu os chamo) está sempre atento ao que poida facernos falla e os nenos están para comelos.

Quixeron dar un dia mais (hoxe luns) como período de adptación por non comezar de golpe tra-lo fin de semán. Non o vexo nada mal. Así que o primeiro grupo veu de 8 a 10, e o segundo de 10 a 12. A partir de mañá veñen todos a horario completo.

Mañá porán os chandals-uniformes. Será xenial porque van vestidos pouco adecuados a actividade, ao tempo, coa roupiña rota...

Os peques choran...o normal dada-las circunstancias. Só hai unha que non chegou a calmarse, pero non me preocupa moito porque non se ve enferma, (a enfermeira mirouna por se acaso), comeu (só tortilla) e deixou de chorar cando viu á sua nai. ¡Foise sorrindo!

Mañá imos facer pasar ás mamás á gardería. Vémola preciosa e di Zeri que só algunhas a coñecen. Cando veñan a buscalos farémolas pasar, ensinarémoslles as instalacións, contarémoslles o que se fai alí, falarémoslles das comidas...Trátase de achegalas ao centro, véxoas tímidas e sería bonito que saiban onde deixan aos seus fillos. (encantaralles).

A comida dos nenos é nutritiva e semella gostarlles a todos eles.

A enfermeira semella unha maravilla. É encantadora cos nenos, intelixente, atenta...fainos de traductora (inglés-amárico) , axúdanos moito. Adora aos nenos, e cando lle falei de X como VIH sorriume cómplice, agarrouna e pegoulle un bico de película. E eu, que ando blandiña coa miña cadela, desfíxeme ao vela. Díxome que ela se encarregará de supervisar que os biberóns da nena vaian ben feitos (de cantidade de auga e de leite, que estean fervidos...) ¿Boa fichaxe, si señor! As actividades non se están levando a cabo polo do período de adaptación. Trataremos de inicialas mañá e xa vos contaremos como vai todo.

Se cres que Abugida pode selo teu sitio de voluntariado en Agosto, escrébenos e enviano-lo teu C.V. Desafortunadamente a voluntaria de Agosto non vai poder ir, así que buscamos a alguén que sexa independiente, voluntariosa, traballadora, creativa e amoldable. Poñémolo en feminino porque a convivencia é con mulleres, e as mulleres de alí prefiren convivir con mulleres cando se trata dunha convivencia estreita.

Caso aparte será se atopamos un manitas voluntario, que fai moita falla...estamos nelo.

Como requisito necesario pedimos aos voluntarios que se fagan socios.

Moitas grazas.

Equipo de Mediterránea-Etiopía.

Fotos dos pequenos artistas de Abugida

Aquí vos deixamos unhas fotos da cerimonia de inauguración da nova Abugida.

A foto do neno con sombreiro corresponde a unha pequena obra de teatro que fixeron. As suas obras de teatro sempre están baseadas en historias que educan. Están relacionadas con asuntaos varios da vida cotidiá. Neste caso escenificaban a historia dun pai que non quere que o seu fillo vaia á escola, quere que se poña a traballar. A nai defende ao fillo e o pai ponse pesado, pero a nai busca o consello dun home sabio e o pai finalmente recapacita e deixa que o seu fillo vaia á escola. ¡Ademais remata co pai bicando á sua muller e ao seu fillo!

Non hai que dicir que o pai fixo unha grande actuación, como tódolos demais, incluidas as risas que se lle escapaban ás veces sen poder evitalo.

E o baile do regaetón, super. Había que ve-las caras dos líderes relixiosos...

O software libre chega á escola Fitawrari

Lembremos que o uso do software libre permite ás persoas con menos recursos acceder ao mundo dos ordenadores, o que marcará en grande medida as suas posibilidades de progreso e desenrolo, e ata as suas oportunidades de traballo.

Tamén ofrece a oportunidade de recicla-los ordenadores que se envían aos países en desenrolo (máquinas descartadas por seren demasiado vellas noutro sitio).

As ventallas deste sistema de terminales de servidor son evidentes. Para comezar, instalar un terminal de rede deste tipo é máis barato, xa que se utiliza hardware más antigo e unha vez instalado non hai necesidade de caras actualizacións.

Na derradeira viaxe levamos 5 ordenadores portátiles con Edubuntu (Linux) instalado en todos eles. Agora acaban de chegar dous máis que xa levaron as voluntarias que van pasa-lo mes de Xullo en Abugida, así que xa serán 7 os ordenadores con Linux listos para usar na Fitawrari, que lembremos que é unha escola de primari e secundaria.

Un grupo dunhas 30 persoas entre persoal de Abugida e da Fitawrari apuntáronse a un curso intensivo acerca de Edubuntu que deu Michael, o presi de Mediterránea a lixunero por excelencia, con grande entusiasmo e moitas gañas de aprender.

Edubuntu é unha derivación oficial da dsitribución Linux Ubuntu, destinada para o seu uso en ambientes escolares. A través de Internet baixamo-las derradeiras actualizacións para que dispuxeran na escola Fitawrari das versións máis novas dos programas, todo configurado e listo para usar. Sentamos un precedente no uso do software libre na zona.

Ubuntu é unha milenaria palabra africana que significa "humanidade para outros". Ubuntu tamén significa "son o que son grazas ao que somos todos". Así que o nome está moi ben posto...

Edubuntu desenrolouse en colaboración con docentes e tecnólogos de moitos países. Ten como obxectivo a poboación entre os 6 e os 18 anos.

En sucesivas viaxes seguiremos levando oredenadores portátiles á escola Fitawrari, con Edubuntu Linux instalado, por suposto.

Fotos: mestres e mestras entusiasmoados aprendendo Linux.

Ao fin comenza a gardería de Abugida

O próximo luns comenza a gardería dos nenos de 1 a 2 anos, chamados cariñosamente por nós e polos traballadores de Abugida os "bombonciños".

Serán 31 nenos os que comencen, 31 nenos con 31 historias detrás, bastantes delas moi difíciles e un exemplo de supervivencia, tanto deles como das suas nais.

"Aínda que aos nenos se lles queira, non semella sucede-lo mesmo cos seus dereitos". Esta é unha frase que quere dicir moito, e que aparece no seguinte documento que fala sobre a situación dos nenos en Etiopía: www.omct.org/pdf/cc/ethiopie_esp.pdf

Non é doado ser neno en Etiopía, como en tantos países do Terceiro Mundo e do noso Carto Mundo. E como dí o documento antes mencionado, a pobreza e a ignorancia na que está sumida a sociedade etíope ves aínda máis refrexada nos nenos.

Nós só sabemos algo certo: que elvando a calidade de vida dos nenos acádanse moitísimas cousas, ademais do evidente: que crezan sans e felices. Acádase ademais que ningún neno quede sen escolarizar cando saia de Abugida, porque os pais non queren que os seus fillos deixen de ir á escola. E pais e nais que ao mellor sen Abugida nunca levarían aos seus fillos á escola de primaria, agora non dudan en facelo, despois de comproba-lo que sabe seu neno ao salir do preescolar, o listo que é seu neno. En resumo, coma nós cos nosos, eles tamén teñen esperanza no futuro dos seus fillos, e están orgullosos deles.

Elevando a calidade de vida conséguese tamén loitar contra a discriminación porque ningún pai ou nai quere que o seu fillo deixe de ir a Abugida. E coa convivencia diaria ven que os seus prexuicios eran cuestión de ignorancia.

A gardería de nenos de 1 a 2 anos causou unha revolución no barrio. Non hai garderías semellantes onde as nais poidan deixar aos seus fillos para que se alimenten correctamente mentras elas van traballar. Os seus traballos, na maioría, son cociñar inyera polas casas, lavar roupa, traballar na construcción. Traballos imprescindibles para a economía familiar, máxime cando se trata dunha nai soa, que alí é moi frecuente. Agora estas nais poden ir traballar sabendo que os seus fillos están ben coidados.

Tres das nais da gardería comezarán traballar na escola Fitawrari cando arranque o comedor escolar que imos construir e manter para cen orfos que acoden á escola e viven sós.

Tivemos que levar moitísimas cousas dende aquí. Nós somos partidarios de fomenta-la economía local, e sempre que podemos facémolo. Pero coma neste caso o carpinteiro optou pola operación "pegarlle o pao ao farenyi", decidimos mercar nunha coñecida tenda sueca moitas das cousas, baratas e que se transportaron de forma doada.

Tamén levamos columpios, tobogáns, balancíns, cambiadores, colchóns impermeables, xoguetes (é moi difícil atopar xoguetes en Addis), artículos de puericultura, toda unha odisea transportadora que mereceu a pena.

Temos o chan de corcho pendente de poñer, a crise de Grecia fixo que a cola de contacto non estea dispoñible agora mesmo en Etiopía.

Aquí deixamos unhas fotos do día que o pasamos moi ben montando e decorando a gardería. As próximas serán cos cativos dentro.

Historia dunha foto

Unha foto non sempre val máis ca mil palabras. Ás veces, tras elas, atópanse acochadas historias que val a pena relatar.

Esta foto é unha desas imaxes. E non só porque sexa, simplemente, maravillosa. Nela vese a unha nena que está tal coma debería estar tódolos nenos: contenta, leda , sá...feliz- ¡Coma debe ser!

Ela é M. , unha das nenas pertencentes ao programa de apadriñamentos de Mediterránea, e unha das novas alumnas da gardería. Súa nai está soa, e ata fai pouco apenas podía sacar á sua filla adiante. Esta nai xa tivera que renunciar a dous fillos no pasado. Cando a xente de Mediterránea foi visitala á sua casa, atopouse con ista foto.

¿A que é inevitable namorarse dela? Nós non fumos inmunes. Tomámola na man e admirámola en voz alta. Caímos atrapados pola imaxe de M. , polo seu sorriso, pola sua enerxía, pola sua paixón de vivir. Dixémosllo á sua nai, que a tiña situada nun lugar especial da sua casa. Ela tomu a foto nas suas mans, entregóunola e só dixo unha frase:

"Quedádevo-la, eu xa teño a miña filla".

E iso que unha foto é moito mási ca unha foto en Etiopía. Non é algo que se fai case sen mirar, que se descarga sen mirar no ordenador e que se envía a decenas de amigos por correo ou álbumes web. Facer unha foto en Etiopía é algo moi especial. Unha ocasión para a que a familia se viste, a miúdo con roupa prestada para o evento; un intre especial para o que acoden ao fotógrafo. Logo, atesoran esa imaxe coma o tesouro que é, xa que rara vez teñen máis ca unha ou duas imaxes de cada membro da familia.

Pero a nai de M., que ama esa foto, ama moitísimo máis á sua filla. E agora pode estar con ela e ver como medra, rí e aprende.

Grazas a tódolos padriños de Mediterránea, grazas aos seus socios, grazas a todos vós, a nai de M. ten á sua filla na casa.

Por iso quixemos compartir esta foto. Porque é de todos, porque nai e filla están xuntas, porque grazas a vós ámbalas duas teñen unha vida digna, e M. está contenta, leda, sá...Feliz. ¡Como debe ser!

Durante esta derradeira viaxe, cando fomos a inaugura-las novas obras, poidemos entrega-la foto enmarcada de M. á sua nai que, orgullosa, non deixaba de ensinala a todo o mundo. É, coma tantas outras, unha nai feliz en Abugida. En Abugida temos a 37 niños apadriñados, e o numero ira medrando . Se queres apadriñar, escrebe a apadrinamediterranea@gmail.com.

Mikias e o mar

Mikias estivo duas horas na auga e bañouse vestido, de feito aínda non se viste con manga curta. Pero disfrutou moito e non quería sair da auga. E é que para auga, a do noso Mediterráneo...

O pai de Mikias non quere ir á praia, el pasa moita vergoña coas mulleres en top-less. Así que Alejandra, que está a axudar moitísimo con Mikias, lévao á praia cos seus fillos.

Esa foi a primeira vez de Mikias no mar. Ata agora non poido ir, pero a partires dagora a auga de mar iralle moi ben para rematar de curar a sua infección crónica antes das duas operacións que agora precisa.

O obxectivo do tratamento da osteomielite é acabar coa infección, previr o seu empeoramento e restaurar na medida do posible o óso afectado. Suminístranselle antibióticos para acabar coas bacterias que están causando a infección. Os antibióticos tómanse por moito tempo. Tamén se precisa cirurxía para extirpar o tecido óseo morto. O espazo aberto que deixa ese tecido óseo pode encherse con inxerto óseo do seu próprio peroné ou con material de recheo que estimule o crecemento do tecido óseo novo. Optouse pola derradeira opción, que é menos traumática para el pero require unha convalecencia longa.

Osteomielite crónica, qué nome tan simple para unha enfermidade con tratamento tan longo e complicado.

Dudamos que Mikias poda voltar polo menos ata setembro,polo que teremos que prorroga-lo seu visado. Probablemente o seu irmanciño nacerá antes de que el e seu pai volten a Addis. A familia da casa onde se hospedan marcha de vacacións, así que temos que buscarlle unha nova hospedaxe. Se alguén vive en Calvia ou Plama e pode acollelos por favor que se poñan en contacto connosco: mediterranea.ong@gmail.com.

O pai de Mikias é un señor moi respetuoso que sabe cociñar moi ben e é moi limpo. Son completamente independentes.

Mikias uniuse as duas derradeiras semáns de curso á Baleares International School, onde fixo moitos amigos e onde recebeu como obsequio unha camiseta de La Roja. Esta escola ofreceulle tamén acudir é escola de verán. Ademais de pasalo ben con outros rapaces da sua idade, isto ofrécelle a posibilidade de mellorar moitísimo o seu inglés.

Moitas grazas á Baleares International School pola sua xenerosidade e hospitalidade con Mikias.

Novas sobre Ghana

Alédanos poder informar que o contenedor con material médico, material para montar o servicio de Fisioterapia e material informático- todo isto para o hospital Dangme East de Ada- foi entregado ao hospital.

Este contenedor non nos supuxo coste algún, xa que o transporte de Barcelona a Inglaterra e de Inglaterra a Ghana pagouno unha compañía de transportes británica, Global Specialised Services LLP e o transporte de Mallorca ata Barcelona.

O material de fisioterapia mercouno a familia Watkins Jones de Reino Unido. Este material para fisioterapia está valorado en case 30000 euros, e servirá para pór en marcha a unidade de fisioterapia do hospital Dangme East de Ada. En Ada hai moitísimos accidentes de tráfico, e cardiovasculares, polo que o servicio de Fisioterapia seralles moi útil.

O material médico está composto por:

- Dous electrocardiógrafos

- Un desfibrilador

- Dous nebulizadores

- Material de laboratorio

O material informático está composto por varios ordenadores revisados e postos a punto para o seu uso.

Así mesmo hai 4100 pares de lupas graduadas e de sol, éstas con destiño aos traballadores das salina, con graves problemas de visión pola exposición ao forte sol.

Fainos falla un/unha fisioterapeuta que entrene aos fisioterapeutas que van traballar no hospital.

Tamén nos fai falla un oftalmólogo /a con instrumental que queira deplazarse na próxima viaxe de Mediterránea para operara no hiospital Dangme East de Ada. Na zona do estuario do volta onde está o hospital (que atende a mais de 200000 persoas) non hai ningún oftalmólogo. Os mais próximos están en Accra, a capital, a uns 270 kms, e só dan un servicio privado.

Fotos: Dr. Phillip Narth, o senlleiro médico do hospital.

Río Volta, nas inmediacións do hospital.

A educación, a alimentación, Abugida e a Fitauri

Educación e alimentación, dous dos pilares básicos de toda sociedade xunto co acceso á saúde. Pilares os tres que deberían ser dereitos universais, mais que na práctica só desfruta unha minoría da poboación do planeta. Para os que nacen na cara mala do mundo os dereitos universais non existen. 77 países -aa maioría de eles africanos- retrocederon nos derradeiros anos no acceso a istos bens esenciais. E en 34 deles a situación é crítica. A este ritmo considérase que a África subsahariana non terá as súas capacidades básicas en niveis aceptables ata o ano 2353.

Se nos centramos na relación educación/alimentación, chama a atención-tomando como exemplo Etiopía- as poucas escolas creadas ou mantidas por ONGs. E escolas onde os nenos reciban alimentación son xa escasísimas. Os comedores escolares na práctica non existen.

Educación sen alimentación é coma regar unha plantiña xove cunha regadeira baleira. O cerebro non funciona sen enerxía, e a malnutrición da como resultado xeneracións de persoas con limitación intelectual.

Alimentarse de forma adecuada é un dereito independente da situación social ou económica.Estar ben alimentado é un requisito indispensable para garantizar un bó aprendizaxe.
A desnutrición está estreitamente ligada ao subdesenrrolo: social, físico e mental. O desutrido ten que adaptarse a sobrevivir na pobreza, por iso a súa personalidade sofre unha serie de procesos de adaptación que reducen a expresión humana ata o mínimo. Sobrevivir, sen pensar no día despois. Poderíamos decir que a desnutrición causa subdesenrrolo, e o subdesenrrolo, desnutrición.

En canto a educación atopámonos que con un presuposto educativo limitado consíguese que nenos en situacións moi difíciles saian adiante cando tiñan todon na contra.

Os nenos de Abugida proceden de hogares con hacinamento todos eles, con problemas de desemprego, pobreza, e nalgúns casos, problemas de alcohol, drogas e prostitución. Abugida é un oasis para estes nenos, onde se educan, alimentan, escoitan música, bailan, e fan pezas de teatro. As mestras están cheas de enerxía, e conseguen que os nenos estean motivados e felices. Tamén lles inculcan hábitos de orde, e poñenlles límites. Un ambente de orde que lles da seguridade e compensa a falla de organización e de hábitos que poden ter nos seus fogares.

Este é o primeiro curso dende que Mediterránea empezou en Abugida, que unha promoción de nenos- os que remataron o derradeiro curso- acudiu á escola pública. Ver o desenrrolo destes nenos e a sua aptitude e gañas de aprendizaxe fixeron que a escola pública Fitauri, onde acoden a maioría dos nenos de Abugida, está plantexándose engadir un preescolar á escola. En Etiopía as escolas publicas empezan a educación aos 6 años, en primaria, e case non existen preescolares, sendo privados os poucos que hai. Desde Mediterránea imos invertir neste preescolar, porque invertir en nenos é un valor seguro.

Lupas para Kenia

Aquí vos deixo unha selección de fotos feitas por Sigal, fotógrafa que viaxou a Kenia e aproveitou para levar lupas doadas por vós a Mediterranea.

Como lle dixemos que saírta da zona "dolar", acabou nun pobo aillado onde os seus habitantes -mais ledos ca unhas pascuas - adicáronse a proba-las lupasque lles ían mellor para o seu problema visual, atopando moitos deles unhas lupas que lles permitirán ver mellor.

Reunión cuarto mundo

Hoxe tivemos unha reunión de traballo para reparar e planificar os próximos pasos que imos tomar cos nosos programas de 4º Mundo. Tocáronse moitos temas e grazas á presencia dos colaboradores malienses poidemos entender un pouco mais do tema visto dende o seu prisma.

Resumindo:

1) Comida por educación: só daremos alimentos a personas que acudan a clase e amosen un interés en estudar.
2) Excluiránse as persoas que non atendan polo menos ao 80% das suas clases ou que amosen unha falla de interés (non escoitando, non facendo os seus deberes etc)
3) Excluiránse as persdoas que clarament non estesn en situación crítica (os que reciban axuda doutros servizos ao mesmo tempo, os que detectamos indirectamente que non están entre os mais necesitados,etc).
4) Acordouse estandarizar o sistema de educación, con tódolos mestres/as usando o mesmo libro e guión.
5) Comentouse que os usuarios pediran clases de alemán e catalán. Cousa que teríamos que evaluar de cara ao futuro, necesitamos xente que poida impartir clases en ambos idiomas.
6) Comentáronse os posibles problemas aos que nos enfrentaríamos ao instaura-lo sistema de clases por comida. E chegouse á conclusión de que, coma sempre, aprenderíamos sobre a marcha.
7) Acorsouse que só daríamo-lo nivel básico.

Foi un pracer ver este equipo que sigue medrando, tan entregado á sua labor que vai ser tremendamente importante para tantas persoas para o resto das sus vidas.
Gracias.
Michael