Ola, xente de Mediterránea:
Como xa vos informamos previamente, estamos en obras en Abugida.
A escola irá ampliando cada ano un curso de primaria. Este ano chegabamos a segundo de primaria, e ampliamos por debaixo a dous anos.
Á escola Abugida asisten nenos de tódalas etnias e de tódalas relixións. Por tanto ninguén é alí discriminado en razón do su sexo, a sua relixión , a sua etnia ou o seu estado de saúde.
Pois ben, agora sabemos as razóns do retraso na construcción, e que non teñen nada que ver nin co constructor ni ca escola. Por sorte por unha parte ( para os nosos nenos, as suas amilias e os traballadores) , e por desgracia por outro ( intereses pouco éticos, partidistas e persoais), Abugida é unha escola que reluce con luz propia, e iso convértea en obxecto de codicia de persoas a quen os nenos necesitados importan moi pouco.
Nestes meses pasados houbo unha loita entre o Kebele e o Edir. O Kebele ( os seus dirixentes son dunha relixión determinada) quería quitarlle a escola ao Edir para darlla a unha organización da sua relixión e por tanto botar aos nosos nenos, de diferentes confesións e non validos para eles, ao igual que os traballadores da escola. O Edir e o seu presidente, Ao Tamirat loitaron fortemente e conseguiron finalmente que a escola non fose entregada a esa organización relixiosa, pero o Kebele, retrasando o permiso que nmon quería dar, fixo que a construcción non estea lista para o inicio do ano académico ( a semana próxima).
Por tanto, o Kebele dixo que os nenos de preescolar non poden estar no mesmo edificio que os de primaria, e botou a 60 dos nosos nenos, os que ían comezar primeiro e segundo de primaria. Nenos que acudían a esta escola desde pequechiños, nenos moi pobres que non só non teñen unha escola preto ( han de camiñar km para chegar á estatal mais preta, cruzando unha perigosísima estrada), nenos que non poden nen sequera paga-lo uniforme ou o material escolar.
Nenos que non poden apenas comer. Nenos aos que prometimos á sua familia que para a sua tranquilidade os nenos quedarían en Abugida. En Mediterránea non podemos permitir iso, e imos loitar con tódalas nosas forzas para que Eden (con pai morto por VIH e nai desaparecida), Tamirat ( con nai morta e pai terminal con VIH), Tigist ( de nai solteria con situación económica moi precaria e VIH) e tantos outros como eles non acaben nas ruas.
Queremos e esixiremos que volten en canto a construcción estea rematada (novembro) e queremos que polo menos poidan ir comer á nosa escola.
Eles pertencen a Abugida e nunca deberon irse.
Dunha existencia feliz, ou dunha vida normalizada pasan á mais tremenda das incertidumes.
É triste ver como intereses partidistas e persoais poden facer tanto dano ao traballo realizado, ao esforzo, en resumen, aos nenos de Abugida, que son os nosos nenos.
Fotos: a escola de verán de Abugida, onde saen gran parte dos nenos botados.
No hay comentarios:
Publicar un comentario